Verlaten domeinen, dat is waar het in urbex fotografie allemaal om draait. Treed in de voetstappen van reeds lang geleden verlaten zielen, door huizen die veranderd zijn tot stof. Donkere zalen, smalle natte koude kamers, geroest metaal, stukken hout die met een harde dreun van het plafond vallen. Het is als een reis door een vreemde wereld. Soms is het net alsof je beweegt door een film. Als je een gebouw binnenkomt ben je in eerste instantie verbaasd en verrast door de schoonheid van de architectuur, maar ook door het verval. Het eerste half uur maak je geen foto’s, maar ben je alleen aan het verkennen. Je probeert je te verplaatsen in de tijd dat het gebouw bewoond was en normaal functioneerde. Daarna ga je pas nadenken over hoe je dit alles zo mooi mogelijk kunt gaan vastleggen en welke technieken het beste passen bij het natuurlijke licht dat aanwezig is. Urbex fotografie brengt grote waardering voor de lokale geschiedenis en voelbare affiniteit met elke locatie en de omringende gemeenschap.