Een zwerm spreeuwen, omgezet in zwart-wit met fraaie organische vormen. De laatste twee beelden hebben veel overeenkomst, wellicht wordt het met een andere volgorde minder opvallend. De serie zou ook in kracht winnen wanneer de vormen van het ene beeld in het andere overvloeien.
Een indringend verhaal in vijf verschillende vormen weergegeven. De afzonderlijke beelden zijn voor iedereen herkenbaar en vertellen het verhaal goed. De Zwart-wit uitvoering versterken de tragiek. Mogelijk zou het onderwerp meer dramatiek vertonen als er wat minder museum en wat meer realiteit te zien zou zijn geweest.
Een serie met situaties, waarin mensen vaak een selfie maken met hun telefoon. Een nieuwe auto, samen met je paard, nieuw huis, vakantie, etc. het moet allemaal gedeeld worden met de rest van de wereld. Opvallend is de bruine zak over het hoofd. De fotograaf wil ons iets vertellen, houdt ons een spiegel voor. Het hoeft niet, denk om je privacy! Foto 4 is een herhaling van vakantie die ook in foto 5 gezien kan worden, een andere situatie maakt de serie krachtiger.
Een vrouw die heeft besloten haar hoofddoek af te doen en de verschillende fases die zij daarbij doormaakte. Naarmate het proces vordert komt er meer kleur in de serie. Foto 1 vertelt wel, maar mag anders, we zien haar heel klein achter een gesloten deur. In deze korte serie werkt het sterker om de grootte van de persoon niet te sterk te laten verschillen. In foto 5 wordt de vrouw gefotografeerd als model, jammer, een krachtig portret zou in deze serie sterker zijn geweest.
Bijzondere details van een duidelijk zeer oud gebouw, de smeedijzeren trapleuning, een wenteltrap, een boek en dan twee beelden met een figuur er in. De foto met het figuur achter het raster past er goed bij, met de andere hadden wij wel wat moeite.
In deze serie heeft de fotograaf feilloos weergegeven hoe de visarend aan zijn eten komt. De fotograaf laat ons deze actie van dichtbij meemaken door chronologische beelden in realistische kleuren. Hij/zij was op het juiste moment op de juiste plaats met de juiste apparatuur.
Een serie over vleesverkopers elders in de wereld. De eerste drie beelden tonen de verkopers, in een ruimte, op straat voor de deur en weer elders met een rokende man. Geen gekoelde vitrines. Er wordt duidelijk een andere norm gehanteerd m.b.t. hygiëne en er worden andere dieren gegeten. Foto 4 en 5 zijn wat anders qua beeldtaal en gaan wat meer over het slachtafval.
Een serie foto’s van een krant met haar verschillende manieren van gebruik. Jammer dat de tweede en de derde foto min of meer hetzelfde laten zien. De digitale variant is daar in tegen een mooie vondst. In dit geval eindigt de krant niet in de kattenbak maar wordt gebruikt om schoenen te drogen.
Serie over muziek schrijven, op papier zetten en het bespelen van het instrument, de harp. In de laatste drie veel focus op de snaren van de harp, is herhaling. De beelden zijn creatief bewerkt, zodat onderdelen buiten het beeld in een wit kader vallen. Een discussiepunt bij de jury of dit wel of niet een toegevoegde waarde heeft voor het verhaal en de serie.
Bijzonder hoe de fotograaf de kwetsbaarheid bij de eerste drie foto’s heeft weten weer te geven. De twee andere foto’s vertellen een heel ander verhaal. Een verhaal van bevrijding en het licht weer kunnen zien. Volgens ons was de serie nog sterker geworden wanneer de kwetsbaarheid verder uitgewerkt zou zijn. Het verhaal van de bevrijding zou ook een andere serie kunnen zijn.