De foto's van FI 25-1 die een bronzen certificaat hebben gekregen
Angelique van Haaren van de Kaa, Personne et lapin
Jury: De verscheidenheid van portretten die we voorbij zien komen. Hier weer een andere, richting verhalend. We worden weer geprikkeld als kijker en via gezicht, langs de ketting en het mooie lijntje licht op de tas komen we vanzelf uit bij het konijn. Maar wat is het verhaal er achter, wat is hun connectie? Mooi uitgewerkt en achtergrond nog zacht in het licht.
Dora van de Loo, Marnie van Rhee
Jury: De zachtheid van het licht en van de huis van het model. Mooi belicht vanaf 1 kant. Bij dit portret is de vorm heel sterk. Ook het verenboeket wat vastgehouden wordt, dat ene rechtopstaande veertje. Sterke vorm, vormrijm en balans in het beeld.
Marijke van Overbeek, Evie
Jury: Een sfeervol kinderportret, stevig geworteld in de klassieke traditie. De fotograaf leidt de aandacht bekwaam naar het linkeroog van het model, terwijl het rechteroog nog een lichtje toevoegt. De tijdloze blouse onderstreept de nostalgische sfeer. Over de vraag of het knuffeldier wat toevoegt, is discussie mogelijk.
Anja Nieuwenhuis, Uit eten
Jury: Het beeld is dramatischer dan de titel doet vermoeden. Dat komt op de eerste plaats door de uiteengereten fazant waar de roofvogel met gespreide vleugels triomfantelijk bovenop zit. Maar ook de compositie draagt bij aan het theatrale effect: het toneel speelt zich af op een verhoging die ook verzadigder van kleur dan de onscherpe achtergrond, die ruimte weergeeft.
Conny Veenhuis Lucas, Likkebaardend
Jury: De onscherpte in de achtergrond, waardoor de lynx mooi los komt. De poot komt bijna het beeld uit en de doordringende ogen samen met de likkende tong zijn intimiderend. De meerwaarde van het in scherpte staande struikje rechtsonder is groot voor de diepte in het beeld.
Inge Duijsens, Koekoeksjong met karekiet
Jury: Wat ik altijd geleerd had over de koekoek maar nog nooit echt had gezien is hier voorbeeldig in beeld gebracht. Een duidelijk beeld in zijn boodschap, en ook esthetisch mooi opgebouwd: rustige onscherpe achtergrond, die een mooi contrast vormt met de vogels. Het moment is precies goed.
Henk Langerak, Buikspreker
Jury: Geen zwart-wit beeld, maar tóch een zwart-wit beeld. De onderlippen van man en zijn buikspreekpop komen overeen, de scheve hoed. Mooi in het kader geplaatst.
Ton Wolswijk, Dust
Jury: Dit zou in India kunnen zijn, vroeg in de ochtend. De middelste baan van de foto is grotendeels gehuld in het stof dat opdwarrelt via vele bezems. De gebarende jongens rechts komen, in silhouet, fraai los van de achtergrond. Zij zijn een soort van spiegelbeeld van elkaar, en hetzelfde geldt voor de twee vegers links van hen. Een fraaie, facetrijke, straatfoto.
Harrie Spapens, De reis
Jury: Prikkelende, sterk verhalende foto. Mooi zwart-wit. Als kijker wordt je nieuwsgierig en ga je je afvragen wat die man daar gaat doen, waarheen, wat zit er onder de doek, zijn kanariepietje? Je gaat de foto in via het hekwerk, de balustrade en kunt tot helemaal langs de kustlijn naar achter in de foto doorlopen. Maar waar is de boot?
Gerrie Vermeulen, Memories
Jury: Photoshop, wanneer ga je door, wanneer stop je. Altijd een mooi creatief proces. Hier een mooie uitwerking van jong naar oud, in een aquarel, vervagend, ouder worden, verlies, dementie, puzzelstukjes. Het zal velen raken, het verhaal wat hier is uitgebeeld. Geen storende zichtbare photoshop bewerkingen, knap gedaan.
Edward Hermans, Lea
Jury: Een naaktfoto, mooi naturel, die opvalt door de bijzondere pose, maar ook door de gewaagde uitsnede. Bovenaan zijn een paar centimeters gesneuveld. Doordat ook aan de zijkanten is gesneden, blijft het beeld goed in balans. Het model straalt een zekere stoerheid uit, maar ook, versterkt door de strakke inkadering, een vleugje kwetsbaarheid.
Piet Kuijten, Jasper
Jury: Een mooi belicht zwart-wit portret. Jasper intrigeert mij doordat hij tegelijkertijd zowel zachtheid en kwetsbaarheid als ook kracht en stoerheid uitstraalt. Daardoor blijf ik er naar kijken en ben ik nieuwsgierig naar hem.
Anneke van Vugt-Vissers, De Baron
Jury: De foto spreekt aan door zijn dynamiek, het goed gekozen moment en de harmonie in kleuren (vrijwel alles is blauw of grijs/zwart). Maar interessant is vooral het verschil in beleving bij de voorbijschietende jeugd: terwijl het derde meisje dapper naar het publiek zwaait, heeft het vijfde meisje het zichtbaar zwaar …
Gerrie van Pelt, De nieuwe leesmap is binnen
Jury: Een klassiek kostuumstuk in Rembrantesk licht dat grappig wordt doordat de geestelijken de Donald Duck aan het lezen zijn. Een speelse aanpak die het moet hebben van het contrast tussen beide sferen. Bovendien erg goed uitgevoerd.
Pieter de Jong, Circus bij late avond
Jury: Een filmisch beeld. Sprookjesachtig ook: de langbenige artiest bij het kleine circustentje, in mysterieus en theatraal licht. Het zou de illustratie van een kinderboek kunnen zijn maar kan ook een surrealistische wereld suggereren.
Marike Gerritsen, King Fisher
Jury: Een hele fraaie foto van deze bijzondere vogel in actie. De foto vertelt het verhaal: een lichte rimpeling in het water geeft aan waar hij op af duikt. Het wateroppervlak is mooi vlak en weerspiegelt de achtergrond. Een heel mooi verloop van de scherpe waterspiegel naar de achtergrond zonder storende elementen.
Conny Schotanus, Balts
Jury: Fraaie kleuren, en fotogenieke vogel in een bijzondere pose, een perfecte timing. Maar wat deze foto vooral bijzonder maakt, zijn de grote surrealistische ‘bellen’ op het water, en de rijkdom aan ronde vormen die ontstaat door die bellen, de opstaande kraag en de opgezette veren van de fuut.
Jan Corstjens, Regenachtig
Jury: Een sprookjesachtig beeld. Dat effect wordt bereikt door het fraaie licht dat de paddestoelen en bossprietjes op de voorgrond beschijnt maar zeker ook door de regendruppels in de lucht die een soort vallende sterren worden. Heel goed dat de compositie veel lucht bevat waardoor het effect versterkt wordt. Prachtige kleurcompositie bovendien.
Mirelle ten Voorde, Ik wrijf mijn vleugels
Jury: In scene gezet of gelegd moet ik hier zeggen. Maar waar de kijker weer van alles bij kan bedenken. Mooi om te zien hoe de spikkels in de tegels qua kleur weer terugkomen in de vogel, de witte verfklodders die als vleugels aan de dode vogel zitten, het bloed, wat is hier gebeurd?
Peter Willemse, Basketbal
Jury: Het licht wat op het gespierde bovenlichaam van de basketballer valt. De basketballer, die alleen een potje basketbal speelt(1 rugzakje tegen de paal) maar toch niet alleen is door de schaduw op de muur erachter. Goed gezien. De natuurlijke schaduw geeft een vignet effect waardoor alles goed uitkomt in het beeld.
Annelies van der Vliet Hendriks, Les Amis
Jury: Een café, vermoedelijk in Wallonië. Plezierige lichtval. De fotograaf zet in op de sfeer, en met succes. De arm die de ene man om de andere heen heeft gelegd, getuigt van diepe kameraadschap. Een interessant detail is het portret aan de muur, dat de tijdloosheid van de scène onderstreept.
Gerda Hanemaaijer, Portret jongen
Jury: Door de aanpak heeft dit portret juist iets generieks. De textielpatronen in de achtergrond en in de kleding zorgen voor een ‘plat’ effect. De neutrale gezichtsuitdrukking en de gladde huid van het model versterken dat. Het geheel is daarmee wat vervreemdend en abstraherend. We zouden meer foto’s moeten zien om een beter beeld te krijgen van wat de fotograaf hiermee wil laten zien. De aanpak doet een beetje aan Ruud van Empel denken.
Henk Busschers, Ontmoeting
Jury: Een geënsceneerd beeld, dat het goed doet, door een combinatie van verschillende factoren: de gleufhoeden en verdere nostalgische kledij, het bijpassende – beperkte – kleurenpalet en, niet in de laatste plaats, het door de fotograaf gekozen vogelperspectief. Leuk dat één van de mannen blootshoofds is.
Colette Lukassen, Lotus
Jury: We treffen Lotus op een moment dat ze zich in haar eigen fantasie begeeft lijkt het. Een ongebruikelijk portret, midden in de beweging geschoten en tegelijkertijd een moment dat intrigeert en waardoor we Lotus leren kennen. Het evenwichtige zwartwit en het mooie licht versterken dit effect.
Niek Handgraaf, Onder het wateroppervlak
Jury: Kijk eens naar de hoeveelheid aan structuren, tinten van kleur en gelaagdheid in dit beeld. De reflectie op het water nog zichtbaar in het linker deel. Het ene gekrulde herfstblad wat gevleid ligt tegen een takje aan. De kleur springt er uit, waardoor je er vanzelf terecht komt. Een tafereel wat velen als “lelijk slootje” zullen labelen en vervolgend door daat oordeel deze schoonheid ervan niet meer kunnen ZIEN. Gelukkig deze fotograaf wel en daardoor wij ook.
Bart Smulders, Jonge olijfbomen
Jury: Een luchtfoto , mogelijk een dronebeeld van een landschap met bomen. De nadruk ligt op de onnatuurlijke regelmaat. Dit is duidelijk door mensen aangelegd. En dat is ook te zien aan de voetstappen in het zand, die gelukkig niet alleen de vierkanten tussen de bomen verbinden meer die ook diagonaal lopen.
Ton van der Valk, Wachtkamer
Jury: Twee rode banken en een rode stoel in een ruimte zonder kleur. Door die nadruk wordt de stoel een personage, ingeklemd tussen de twee banken. Mooi hoe een verhaal gesuggereerd wordt zonder een concrete verwijzing. Het zet je fantasie in gang.
Judith Nijlant, Scottie
Jury: Op het eerste gezicht is het ruige rund het onderwerp van de foto. Goed in beeld gezet, met een diagonaal van linksonder naar rechtsboven. Bij nader inzien komt de hoofdrol eerder toe aan de vele vliegen die het arme dier teisteren, tot in de ogen. Een geslaagde ‘dubbele’ dierenfoto.
Conny Schotanus, In beweging
Jury: Een knap gemaakt beeld, de kop is scherp, het lijf van de hond (vos of hyena) maakt een dynamische draai en de achtergrond wordt ook rustig en abstract doordat deze bewogen is. Ook de plak van het onderwerp in beeld is goed.
Janet van den Heuvel, Langpootmuggen
Jury: De witte achtergrond geeft het beeld de verfijning van een pentekening. Het grote witte vlak versterkt dit effect. Doordat de muggen aan het paren zijn en aan elkaar vastzitten wordt het nog meer een abstracte compositie. Je kunt het beeld dus op twee manieren bekijken. Een erg goede compositie .
Yolanda Simarro, Turner in ringen
jury: In deze foto werken sporter, vorm en licht met elkaar samen. De compositie is volstrekt in evenwicht. De turner is visueel gevangen in de touwen van de ringen, die, door hun hoekige vorm, de dynamiek van de scène versterken. Ook de wolkjes kalk rond de handen dragen daaraan bij. Een fraaie, klassieke, sportfoto.
Cees van der Jagt, Nobody said it was easy
jury: Sportfotografie wordt niet vaak ingezonden, schaakfotografie nog veel minder. De fotograaf heeft, te midden van visuele drukte, het perfecte model gevonden. Het hoofd in de handen, het haar wat verward, de trui opgetrokken tot aan het neuspuntje. De concentratie druipt er vanaf, misschien met een scheutje wanhoop.
Bart Smulders, Eigenzinnige bushalte
jury: Deze foto wordt gedragen door een sterke compositie: interessante schuine parallellen, onderbroken door rechtopstaande mensfiguren, die fraai over het beeld zijn verdeeld. De twee mannen in het midden vormen een interessant stel, met heel verschillende emoties. Mooi beperkte kleurenschaal.
Kees van 't Zelfde, Naar boven
jury: Interessant in deze foto is de confrontatie van de stille, ‘saaie’, zandvlakte met de woeste, dynamische, lucht daarboven. Het kleurenpalet – egaal bruin tegenover blauw/wit – versterkt die confrontatie nog. Het houten bouwsel, dat in de verte aan de zetel van een tennisscheidsrechter doet denken, biedt het oog een welkom rustpunt.
Anita Evers, Upside down
jury: We bespraken in de bijeenkomst ook het effect van een titel, het wegnemen van de eigen beleving van de kijker of het al sturen van de kijker. We zien vanzelf wel dat hier de grond is gespiegeld in de lucht, wat van een alledaags strandbeeld weer een ander beeld maakt. De rimpeling in het water, wat vaker lijkt op de rimpeling in de wolken. Je krijgt hier iets van Ying-Yang door de doorlopende vormen in het beeld.
Piet Haaksma, Dansende spreeuwen
jury: De spreeuwen die tegen zonsondergang de lucht in bezit nemen. Dit wonder kunnen we nu twee maal ervaren door de weerspiegeling in het water. De lege ruimte rondom de boompartijen in ook een bewegende dansende lijn versterkt de beleving.
Wil Groen, Watching you
jury: Een mooie driehoek zwerver-graffiti oog- etalagepop. Goed in zwart-wit gezet om heldere kleuren niets af te laten leiden in het beeld. Het graffiti oog wat ook nog eens spiegeld in de etalageruit. Hij wordt door vele ogen in de gaten gehouden. Goed gezien.
John Reijans, Are you talking to me?
jury: De spiegelingen suggereren een contact tussen de mensen in beeld dat er niet echt is. Dat is een commentaar op het stedelijke leven: er leven veel mensen dichtbij elkaar maar juist dat maakt dat ze ook vaak langs elkaar leven. Mooie schemerige sfeer, en de lichtere gespiegelde ruiten staan op de goede plek in beeld, waardoor een filmisch effect ontstaat.
Job de Lange, Ets van het leven
jury: Een doorleefd gezicht, haarscherp elke rimpel in beeld, de juiste pure blik, het verteld haar levensverhaal. De lijnen van alle rimpels gaan door in de kleding. Mooi licht achter het portret.
Alida Zoon, Elfjes
jury: In dit beeld kan je heel fijn rondgaan via de tentakels van de eendagsvliegjes. Waarna je in het midden uitkomt bij de scherpere eendagsvlieg. Door alle fases, vormen, verstilling en beweging, scherpte en onscherpte, krijg je een mooi dynamisch beeld.
Egbert Beuving, Rhododendron
jury: Deze foto overtuigt door een combinatie van twee elementen. Allereerst is er de fraaie kleurstelling. Maar zeker zo belangrijk is de bekwame hantering van de – beperkte – scherptediepte: één scherp onderdeel, vergezeld van een paar halfscherpe elementen, in een oase van wazig-zacht lila.
Ton Buijs, Tre cime
jury: Een berglandschap, maar dan anders. Het beeld springt er vooral op twee punten uit. Ten eerste de fraaie kleurstelling, die een surrealistische sfeer oproept. En ten tweede de parallel tussen hemel en aarde: in beide zien we een heftige afwisseling van licht en donker.
Wim van Vught, Frozen
jury: Weer verwondering van een winters tafereel. De gevangen luchtbellen in het ijs, mooi in een gecentreerde bol, als een boeket. Zelfs zijn er nog grassprieten te zien in het ijs.
Karin Koopman, Maximale minimalisme
jury: Dit beeld kent twee hoofdrolspelers: de Man en het Licht. De uitgekiende lichtvoering, die (alleen) de contouren van het model zichtbaar maakt, maakt dit tot een opvallende foto. Het is plezierig dat in de donkere partijen hier en daar nog wel enige tekening zit, met name bij de riem. Is het lichtje in het rechteroog bij de nabewerking ingebracht? (noot: op de jurydag bleek dat niet het geval).
Jaqueline van Bijnen, Sereen
jury: Een alleszins sereen beeld, dat aan een Japanse houtsnede doet denken. Het is volkomen in rust, maar herbergt toch ook een verstilde dynamiek, door het esdoorn-‘helikoptertje’, dat op weg lijkt naar beneden. Het gehele beeld is fraai minimalistisch uitgevoerd. Ook de keuze voor buiten het lichtgrijze kader reikende stengels heeft toegevoegde waarde.
Peter Keijzer, De hemel staat in brand
jury: Onderaan zien we een monochroom waterlandschap, bovenaan een dramatisch gekleurde lucht. Het zou kunnen dat we naar een samengestelde foto kijken (noot: op de jurydag bleek dat het om een rechtstreekse opname gaat). Hoe dan ook is sprake van een spectaculair gecomponeerd beeld, dat je bijblijft door de woeste natuurkracht die het uitstraalt.