De serie met waardering goud

.

.

.

Pauli Gerritsen, Rood Cuba. Winnende serie FI 2025 /2

Jury: Een typologische serie die doet denken aan het werk van Jan Banning, maar duidelijk een eigen signatuur heeft. Pauli legt andere accenten – zowel inhoudelijk als qua vorm. Het administratieve werk van deze mensen speelt zich af in ruimtes die balanceren tussen kantoor en woonruimte. Die huiselijke sfeer klinkt in elk beeld door. Er is een openheid en een ongedwongen relatie tussen fotograaf en geportretteerden voelbaar. De momenten zijn magnifiek gekozen; de rust en harmonie van de beelden versterken de tijdloze sfeer van ‘zo was het, zo is het, en zo zal het wel blijven’.

.

.

Brenda de Vries, De amfiebieëntrek onder water

Jury: De fotograaf moet niet alleen een goede duiker zijn, maar ook verstand van fauna hebben én een voortreffelijk oog voor fotografie om deze amfibieëntrek zo te verbeelden. Het verloop in de tijd, het ontstaan van nieuw leven en de benadering in de middelste beelden zijn betekenisvol én visueel krachtig. De serie is een uitstekend voorbeeld van hoe werkelijkheid kan worden geabstraheerd tot autonome kunst, terwijl de realiteit en betekenis behouden blijven.

.

.

Henk Elshout, Veteranen

Jury: Een serie die qua vorm doet denken aan de series Troostmeisjes en Sporen van oorlog. Overlevenden van de Birma- en de Pakanbaroe-spoorweg van Jan Banning, maar wel op een eigen wijze is uitgevoerd. Waardering voor de verlichting, belichting en houding van de veteranen. De verschillende voorwerpen die zij vasthouden dwingen je om beter te kijken. De foto die de veteraan op foto 3 vasthoudt voelt beklemmend aan. Drie doodskisten die door soldaten gedragen worden. Niet iedereen komt op een goede manier terug van uitzending. Het is een serie die aanzet tot (na)denken.

.

.

Dick Mandemaker, Cirkels in het landschap

Jury: Dit zijn geen graancirkels maar de kijker mag puzzelen. Deze beelden zijn gemaakt met een drone en tonen daardoor een kijkhoek en een perspectief dat bijzonder is. In deze wedstrijd zijn er maar 2 inzendingen van drone-fotografie en daardoor zijn ze al opvallend.

Hier zien we beelden met cirkels waarvan er telkens één dezelfde maat heeft. De meeste beelden hebben meerdere cirkels die steeds anders van vorm zijn of het middelpunt ergens anders hebben. Door de schaduwen ontstaat een 3D-effect. Wat we zien is niet belangrijk maar het prikkelt de kijker. Vraag: Waarom in zwart-wit?

.

.

Ard Bodewes, Mensen vinden hun weg in de huidige architectuur

Jury: Een interessant spel van lijnen, vlakken en doorkijkjes. De toevoeging van de mens en het menselijke element geeft de serie extra betekenis. Toon en compositie versterken de ruimtelijkheid in de foto’s. Door de vormgeving in de laatste twee beelden ontstaat herhaling, die wellicht sterker zou werken in een iets andere volgorde.

.

.

René Broens, A new day has come

Jury: Deze serie valt op door haar kleurstelling die lijkt op de cyanotype-techniek. Of die ook echt is toegepast is niet duidelijk. De sfeer die hierdoor ontstaat is spooky, winters en koud. Het verhaal klopt: Van boorstronken waarop je kunt zitten, wordt je door het donker bos naar het licht toe geleid.

.

.

Hélène van Hout, Oppasdag

Jury: Hier is zijn heel herkenbaar verschillende situaties vastgelegd van wat er gebeurd als grootouders op hun kleinkinderen passen. Foto 4 schetst ook duidelijk een situatie die in het verhaal hoort, maar is technisch onvoldoende.

.

Ruud Mooi, Karmozijn in beweging

Jury: In een studio-omgeving zijn de bewegingen van een jong meisje vastgelegd alsof ze weg fladdert. Ze lijkt te dansen omhult door een teer voile doek en lijkt daardoor op een vogel of vlinder. Verder is er niets in beeld dat de aandacht afleidt.